Alles stroomt

“Panta rhei, ouden menei”. (Alles stroomt en niets is blijvend) Deze woorden zijn toegeschreven aan Herakleitos van Efeze. Herakleitos was de eerste echte filosoof van het Westen.

“Bijzonder interessant, Martin”, hoor ik je denken, “maar wat heeft dit met Badhoevedorp te maken?”  Ik moest aan deze uitspraak denken toen ik langs de voormalige plek van de A9-Moestuinen liep. Begin oktober moesten we, na vier jaar tuinieren, het complex op stel en sprong ontruimen. We hebben vanaf het begin af aan hebben geweten dat de A9-Moestuinen een tijdelijke bezigheid zou zijn, en toch viel mij het afscheid niet mee.

De A9-Moestuinen was namelijk voor mij meer dan een verzameling tuintjes. Het was een verzameling van mensen die met elkaar iets hadden opgebouwd. Een gemeenschap, zo zou je dat bouwsel wel kunnen noemen. We spraken met elkaar over plantjes, boompjes en beestjes natuurlijk, en ook over alle andere dingen van het leven. Over familieleden die ziek zijn, over kinderen die het huis uit gaan en over vakanties die altijd ongelukkig vielen. Er moest dan net geoogst worden, of geplant, of gewied. Want er was altijd wel wat te doen op de A9-Moestuinen.

Politici als Caroline van der Plas en Peter Omtzigt praten, met de Tweede Kamer verkiezingen op komst, over nabuurschap. Deze term – naar het Twentse woord ‘noaberskop’ – duidt op een maatschappij waarin de overheid niet alleen maar op welvaart focust, maar ook op welzíjn. En waarin de noabers ofwel buren (in de ruimste zin des woords) elkaar bijstaan met raad en daad, als dat nodig is. In de A9-Moestuinen hebben we een klein beetje ervaren hoe dat zou kunnen zijn, nabuurschap.

Nu rest slechts de herinnering. “They paved paradise, put up a parking lot”, zong Janis Joplin al meer dan vijftig jaar geleden. Gelukkig hebben we de foto’s nog.