Hoop

Het voorjaar roept. Het zonlicht straalt steeds vroeger door de ramen, de vogeltjes doen hun best om mooi te zingen en de bomen laten hun eerste knoppen zien. Het is dus tijd om naar de moestuin te gaan en daar de natuur een handje te helpen. Kortom, een mooie tijd zou aanbreken, want niet alleen de tuintjes zouden tot bloei komen. Ook de relaties tussen de moestuiniers zouden zich verder kunnen ontplooien. ‘Zouden’, want er had zich een ander natuurfenomeen voorgedaan.

Ergens op de wereld muteerde een organisme en COVID-19 was ontstaan, beter bekend als het Coronavirus. Dat virus bleek zo besmettelijk te zijn dat het zich binnen een mum van tijd over de wereld verspreid had. Een pandemie brak uit. Veel mensen werden ziek en overleden. Overheden namen maatregelen om de verspreiding en de paniek in te dammen.

Die maatregelen troffen ook de gemeenschap op het moestuincomplex ‘Badhoevedorp A-9’. De startbijeenkomst van de moestuiniers ging niet door. Er was geen openingsritueel voor het groeiseizoen op het moestuincomplex. Wat te doen?

De verleiding is heel even om maar thuis te blijven, deuren en ramen te sluiten en te wachten tot alles voorbij is gegaan. Maar die verleiding is er maar even geweest, want het voorjaar roept. De zon straalt, de vogeltje zingen en de bomenvormen knoppen, kortom, nieuw leven dient zich aan. Waarom zou je dan jezelf opsluiten?

Dus gingen wij toch aan de slag op ons perceel. Uiteraard hielden we rekening met de doordringende oproepen van de overheid om in onze ellebogen te hoesten, om afstand van elkaar te houden en om ons niet te verzamelen in groepen. Maar we willen wél het nieuwe leven vieren in de moestuin. Want het nieuwe leven geeft hoop. Hoop dat het over gaat, hoop dat we leren van de crisis en hoop dat we het beter gaan maken. En misschien niet alleen de moestuin, maar ook de hele samenleving.